سلام نمیدونم چی باعث شد که اینطوری بنویسم. هنوز خودم هم متوجه نشدم که قراره چی بنویسم اما همه چیز با این جملات شروع شد:
گفتم به نام حضرت عشق                    ارض وسما گفتند حسین جان
باور کنید خیلی سخته نوشتن این مطلب. اما یا علی...
یادم میاد از همون بچگی با اسمش آشنا شدم فقط یاد گرفته بودم بگم: حسین یادمه عاشق روضه ها بودم نزدیکهای محرم که میشد با پدر ومادرم میرفتیم لباس سیاه بخریم من عاشق لباسهایی بودم که روی اون نوشته داشت(یاحسین..یا ابوالفضل..یا علی اصغر حسین و.....) یکسال سنج میخریدم. سال دیگه زنجیر. سال بعدش طبل. اما همه زیبایی ها به کنار از سالی که عاشق شال مشکی شدم احساس کردم کمی بزرگتر شدم. اما فقط احساس بود. علاقه زیادی به دسته جات داشتم عشقم این بود که تو دسته جات عزاداری شرکت کنم وزنجیر بزنم واز صدای طبل وسنج لذت ببرم وگذشت وگذشت... تا اینکه عشقم دوباره شد روضه ها منتهی این بار نه روضه خالی روضه ای که کسب معرفت کنیم در مورد امام حسین بیشتر بفهمیم اما این عشق هم پایدار نبود چون دوباره عشقم شد شور وسینه زنی وحسابی غرقش شدم .این هم گذشت والآن فقط یه عشق شده ودیگه تغییری نکرده چون عشقم شده حسین حالا تازه رسیدیم به اصل مطلب اگه عشقم امام حسین شده چقدر میشناسمش؟ آیا هدف امام را از قیامش میدونم؟ چقدر به اون نزدیکم؟ آیا هدف امام را دنبال میکنم ؟ آیا نهضت عاشورا را فهمیدم و وظیفه خودم را در قبال امام زمانم فهمیدم؟ آیا حالا که کربلا نبودم الآن میتئنم جبران کنم و وظیفه من الآن چی هست؟ و.............؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟....
چی شد من فکر نمی کردم در مقابل امامانم وبخصوص ابا عبدالله انقدر مسئولیت داشته باشم! یعنی این مسئولیتها از اول با من بوده وتا زنده ام هم بر عهده من هست؟ خدا رحمت کنه پدر اونا که گفت ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه است پس از همین الآن بهتره شروع کنم اگه تا حالا نفهمیدم یا نمیدونستم از حالا به بعد کرنومتر فعال شده وداره حساب میکنه چقدر زمان برای جبران دارم. حالا از کجا باید شروع کنم؟ من فکر میکردم با سینه زدن وسرخ کردن سینه وتباکی کردن و... حق رو به جا آوردم اما حالا میبینم......راستی یه کتاب از اهل بیت دارم که مطالب زیبا وپر محتوایی داره که الآن داره خاک میخوره بهتره از همین کتاب شروع کنم وبا اهل بیت وابیعبدالله وقیام کربلا بیشتر آشنا بشم مطمئنا خود امام حسین هم یاریم میکنه یه دوست روحانی هم دارم از اون هم کمک میگیرم راستی نکنه به خاطر حرف یک سری آدم نفهم وبی خبر از همه چیز، روحانیت را رها کنیم که این به گمراهی ما کمک بسیاری خواهد کرد پس با هم میگیم یا حسین ومیریم جلو....